Ah, de cloud. Leve de cloud! Je moet wel onder een steen leven om niet te weten wat de cloud is. Voor wie het allemaal gemist heeft, de cloud, of beter cloud computing is het gedeeld gebruik van hard- en software en de mogelijkheid om je data extern te plaatsen zodat je die altijd en overal kan oproepen. Je hoeft daarbij niet meer na te denken over onderhoud (wordt gedaan), beveiliging (wordt gedaan) en backups van je data (wordt gedaan). De cloud, dat is het! Iedereen loopt tegenwoordig te ronken over de cloud. Je moet zeker gebruik maken van de cloud, want als je dat niet doet loop je achter. Het is veiliger dan opslag in eigen beheer, en natuurlijk: het is goedkoper.
Dat het goedkoper is geloof ik meteen. Verzorg je je eigen IT-infrastructuur en eigen opslag, ben je ongetwijfeld duurder uit. Je hebt de kosten van softwarelicenties, de kosten van onderhoud, je moet je eigen verzameling IT-nerds in dienst houden die jouw systeem in de lucht houden. In de cloud heb je dat allemaal niet, je hebt er geen omkijken naar en het loopt blijkbaar allemaal op rolletjes als je in de cloud zit.
Toch heb ik mijn bedenkingen daarover.
Het klinkt allemaal wel heel mooi die cloud, maar ik vraag mij af wat er gebeurt als je jouw data upload in de cloud en de aanbieder van de cloudservice ligt plat. Dan kan je niet bij jouw dure en belangrijke bedrijfsdata. Dan breekt de pleuris uit. En wat gebeurt er als de aanbieder van de cloudservice failliet gaat? Dan kun je ook niet bij jouw dure en belangrijke bedrijfsdata. Ook dan breekt de pleuris uit. En wat gebeurt er als de cloudaanbieder gecompromitteerd raakt en je geheime bedrijfsdata ligt op straat (hoe zat dat ook al weer met die Hollywood celebrities? Kan jou ook gebeuren.) Raad eens. Dan breekt de pleuris uit.
Je bent gewoon afhankelijk van de medewerking en zelfs van het bestaan van de aanbieder. Geen service, of faillissement van de aanbieder, of netwerk eruit, en het is doei met je data, en je klanten en je administratie en alles dat essentieel voor jouw bedrijf is.
Een ander bezwaar dat ik heb, is dat je niet weet wat er met je gegevens gebeurt. Een cloudaanbieder is doorgaans Amerikaans. Daar geldt de Patriot Act, die de NSA, CIA, FBI en wat dan ook toestaat in het geniep te grasduinen in de beschikbare data. Versleuteling doet niet ter zake: aanbieders moeten daar verplicht de data onversleuteld overhandigen en ze mogen daar niet eens over spreken, ook niet met de betrokkene. En verder weet je niet wie er nog meer op de achtergrond zit mee te kijken, want versleuteling is voor de aanbieder geen versleuteling: iets wat je afsluit voor derden, kan je voor jezelf net zo makkelijk weer openen. Heb je wat pikante plaatjes in de cloud? Die worden gezien.
En dat alles geldt ook voor bedrijfsgeheimen. Stop je je bedrijfsgeheimen in de cloud, kan iedereen in principe meekijken. Versleuteling of niet, het ligt eigenlijk op straat. En dat wil ik niet.
Ik herzie mijn bedenkingen nu. Ik geloof niet in de cloud.
Als de cloud echt zo zaligmakend is, dan was het er al heel lang. Maar ik geloof er niet in. Het kan nuttig zijn. Maar als je je dure data laat slingeren op servers, die niet van jou zijn, waar je geen controle over hebt, die staan in een land met andere wetgeving, waarvan je niet weet wat dat land in het geniep doet, waarvan je niet weet wat de aanbieder kan en doet, en waar je geen zicht hebt op waar jouw data allemaal terechtkomt (je weet het gewoon niet) dan weiger ik gevoelige data in de cloud te zetten en bewaar ik mijn portfolio en alles wat ik heb gewoon op een externe harde schijf. Waar niemand aan komt en waar ik zelf zicht op heb.
Vanwaar dit verhaal? Een paar weken geleden was ik op de Bitter Ballen Borrel in Utrecht. Dat is een netwerkborrel, waar ook bitterballen worden geserveerd, vandaar de naam. Die ballen liet ik lekker aan mij voorbijgaan, maar er was ook een verloting waar je gratis twee maanden ondersteuning van je administratie kon winnen. Uiteraard won ik die.
Ik werd de volgende dag gebeld om mijn prijs te bespreken. In dat gesprek bleek dus de alleszaligmakende cloud prominent aanwezig. Ik maakte mijn bezwaren eerst in het kort kenbaar. De persoon aan de andere kant begon al snel te spinnen om de bezwaren weg te masseren. Daar had hij natuurlijk een belang bij. Ik zette toen een paar tandjes bij, met de inhoud die neerkwam op het bovenstaande.
Mijn gesprekspartner kon die niet weerleggen en heeft ook niet meer teruggebeld.
Cloud? Nee, dank u.
Een gedachte over “Wat gedachten over de cloud”
Ik ben het helemaal met je eens, mijn gevens blijven bij mij. Ik deel een beperkt aantal foto’s via mijn Apple account, zodat ik allergie wat foto’s kan laten zien zonder al mijn andere spullen bij mijn te hebben. Verder ben ik ouderwets met mijn harde schijven in de weer. En print ik mijn administratie altijd uit.